شعر برای شهادت امام سجاد (ع)

شعر برای شهادت امام سجاد (ع)

شعر برای شهادت امام سجاد (ع)، آوازی است سرشار از احترام و سوگواری برای رهبری که با عبور از دشواری‌ها، الگویی از صبر و تقوا بود. این اشعار، که با ظرافت و عمق احساس سروده شده‌اند، به بزرگداشت و یادبود امام چهارم شیعه می‌پردازند. مضامین مطروحه در این سطور، بیانگر مقاومت و استقامت او در برابر آزمایش‌های زندگی هستند، و هدف از آن‌ها یادآوری و تکریم این شخصیت بزرگ تاریخی است.

شعر اول

شد دیده‌ی زمانه به اشک غم آباد
از داغ آن امام هُمام، سید سجاد

تنها نشسته در دل شب‌های بی‌کسی
آه از دل غریب و شهید کربلایی

زینت عبادت، سجاد سینه‌چاک
ای روشنی حق و یقین در دل خاک

گفتی که عشق، راز حقیقت شود عیان
از کربلا به کوفه، تا شام جاودان

ای یادگار زینب و آن شاه بی‌کفن
یادت همیشه در دل ما، باقی به ابد

در دل شکسته‌ایم و دل از غم گرفته‌ایم
در سوگ آن امام، دمی بی‌صدا شده‌ایم

شعر دوم

ای دل به خون نشسته، شب‌های اشک و آه
زان درد بی‌نهایت و اندوه بی‌پناه

سجاد، زینت عبادت و عشق حق‌پرست
آن یادگار زینب و آل علی (ع)، دل‌بست

تنها و غم‌زده، در آن دشت کربلا
بودی تو یادگار غریبانه‌ی خدا

داغ تو بر دل ما، ز آتش فراق
ای نور اهل بیت و امام عاشقان پاک

زنجیر درد و غم، بر پای جان ما
آه از دل شکسته‌ی محزون و بی‌نوا

ای روشنی حق، در ظلمت زمان
یادت همیشه در دل ما، باقی و جاودان

شعر سوم

ای قلب عاشقان، ز غمت پاره پاره است
در سوگ تو دل‌ها همه در التهاب و آه است

سجاد، آن که بود ز عبادت نگین دین
آن روح پاک و سرمدی و نور راستین

در کنج عزلت و غم دنیا شکسته دل
زان رنج بی‌کرانه و درد و بلا خجل

آه از دل حزین و غم بی‌نهایتت
ای آن که بود جان و دل ما فدایت

در راه حق، تو زنده به ایمان و عشق پاک
نام تو بر زبان و دل ما جاودان، بی‌باک

سجاد، آن که بود ز وجودش همه صفا
یادت همیشه در دل ما، زنده تا ابد بقا

شعر چهارم

سجاد، ای زینت عبادت، عشق پاک
بر دل‌های عاشقان، نوری بی‌باک

در بند عشق حق، ز کربلا گذشتی
با قلبی شکسته، تا شام بستی

در ظلمت شب‌های درد و محنت
تنها نشسته‌ای، با آه و حسرت

ای وارث اشک و آه غریبانه
نامت همیشه در دل ما، جاودانه

در کنج عزلت و غم بی‌پایان
یادت همیشه زنده، در دل و جان

از یاد تو نمی‌رود دل‌های عاشق
ای آن که بودی ز هدایت، تابنده‌ی مشرق

سجاد، ای امام ستمدیده و بی‌پناه
یادت همیشه بر لب ما، ذکر و گواه