روز مبعث حضرت رسول اکرم (ص) در سال ۱۴۰۳
وبسایت "فردای تازه" همان "تاروت رنگی" سابق می باشد.
مبعث حضرت رسول اکرم (ص)
مبعث حضرت رسول اکرم (ص)، طبق اسناد معتبر و موثق مسلمانان و پیروان شیعه، روز بیست و هفتم رجب سال چهلم عام الفیل، حضرت محمد (ص) به عنوان آخرین پیامبر و فرستاده خدا، مسئولیت هدایت مردم جهان را به یکتاپرستی عهده‌دار شده و به پیامبری مبعوث شد. عید مبعث از اعیاد مشترک همه مسلمانان در سرتاسر جهان بوده و در آن جشنی را برپا می‌کنند. به طوری که این روز بسیار فرخنده بوده و در آن برخی اعمال همچون دعا، نماز و غسل توصیه شده است.
منوی دسترسی سریع
مبعث چه روزی است
بر اساس اعتقادات اسلامی، مبعث به روزی گفته می‌شود که حضرت محمد (ص) ختم رسل و فرستاده خداوند به مقام پیامبری انتخاب شد. طبق روایات معتبر و موثق هنگامی که آن حضرت در غار حرا در اطراف مکه حضور داشته و در حال عبادت و نیایش خداوند بود، جبرئیل امین به فرمان الهی بر او نازل شده و بر او آیاتی از قرآن مجید را که آغازگر نبوت و شریعت او بود، ارائه کرد.
با وجودی که حضرت محمد از دوران کودکی سواد نداشته و قادر به خواندن و نوشتن نبود، جبرئیل نزد او فرود آمد و دستش را گرفت و تکان داد و گفت:
«اى محمد! بخوان»
محمد فرمود:
«چه چیزى را بخوانم؟»
گفت:
«اى محمد! اِقْرَاْ بِاسْمِ رَبِّک الَّذی خَلَقَ * خَلَقَ الْاِنسانَ مِنْ عَلَقَ * اِقْرَا وَ رَبُّک الْاَکرَمُ * اَلَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (قرآن را) به نام پروردگارت -که هستى را آفرید- بخوان، همو که انسان را از خون بسته آفرید. بخوان که پروردگارت از همه ارجمندتر است. همو که با قلم تعلیم داد و آن چه را که انسان نمى‌دانست به او آموخت.»
در این هنگام بود که به معجزه الهی حضرت محمد (ص) شروع به خواندن قرآن نمود. لذا آن حضرت از طرف خدا مامور شد تا برای همیشه همه انسان‌های روی زمین را به پرستش خدای بزرگ دعوت کرده و آنها را از شرک و گمراهی نجات دهد. حضرت محمد (ص) در زمان مبعوث شدن به پیامبری، در سن ۴۰ سالگی بوده و در شهر مکه سکونت داشت.
باور شیعیان
پیروان شیعه معتقدند خاتم المرسلین حضرت محمد (ص) در روز ۲۷ ماه رجب سال عام الفیل یا به عبارتی ۱۳ سال پیش از هجرت ایشان به شهر مدینه، به پیامبری مبعوث گردید. لذا این روز توسط شیعیان گرامی داشته شده و عید مبعث را با برپایی مراسم و آیین‌های باشکوه جشن می‌گیرند. به طوری که اجرای هر کدام از اعمال مربوط به عید مبعث، آثار و برکات گسترده ای در زندگی دارد.
باور اهل سنت
پیروان اهل سنت اطلاع دقیقی از تاریخ مبعوث شدن پیامبر اسلام به مقام نبوت نداشته و حتی در روزهای مورد نظر نیز دچار شک و شبهه هستند. ولی در برخی از روایت اهل سنت آمده، حضرت محمد (ص) در روز هفدهم یا هجدهم یا نوزدهم ماه مبارک رمضان، به پیامبری مبعوث گردیده اند. با توجه به نامشخص بودن تاریخ دقیق این عید بزرگ در نزد اهل سنت، آنها عید مبعث را جشن نمی‌گیرند.
روز مبعث در ایران
از جمله اعیاد مهم و ارزشمند شیعیان عید مبعث بوده که حضرت محمد آخرین فرستاده و پیامبر خدا، به مقام نبوت انتخاب شده است. شیعیان با استناد به منابع مشهور و روایت‌های تاریخی، روز بیست و هفتم ماه رجب را به عنوان روز مبعث می‌دانند.
نبی مکرم اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) در روز ۲۷ ماه رجب سال ۴۰ عام الفیل، مصادف با ۱۳ سال پیش از هجرت آن حضرت به شهر مدینه، زمانی که در غار حرا واقع در کوه‌های اطراف مکه، مشغول عبادت و مناجات با خداوند بلند مرتبه بود، جبرئیل امین، ملک مقرب الهی بر او نازل شده و فرشته وحی مسئولیت پیامبری و نبوت را بر دوش او گذاشت تا مردم سراسر جهان را به خداپرستی هدایت کرده و پیام وحی را به آنها انتقال دهد.
در حقیقت روز مبعث آغازگر برچیده شدن افکار و دیدگاه هایی است که تحت شیوه‌هایی همچون خرافه پرستی، پیروی از هوای نفس و جهالت و نادانی انسانها را به نابودی می‌کشاند. به این ترتیب روز مبعث زمان تجلی عواطف و احساسات فطری و ذاتی در وجود انسانها بوده که تحت جور و ستم زمانه تا حد زیادی رنگ باخته و به باد فراموشی می‌رود. در دوران عرب جاهلیت که پیامبر اسلام رسالت هدایت بشریت را عهده‌دار شد، مرسوم بوده نوزادان دختر پس از متولد شدن، به ازای قرار گرفتن در آغوش پرمهر مادر، در میان خاک زنده به گور می‌شدند. همچنین پسران جوان با قد و قامت افراشته در میان نبرد و جدال‌های برخواسته از نادانی جان خود را از دست داده و زنان تنها و بی‌کس به اسارت و بردگی گرفته می‌شدند. این شرایط نمونه بارزی از جوامعی بود که در آن نبی مکرم اسلام (ص) با پیام پرستش خداوند بی‌همتا و پیروی از اخلاق و انسانیت مردم را به سلام دعوت می‌کرد.
به این ترتیب روز مبعث زمانی بود که بر روی سنگدلی، بی‌رحمی و رذالت خط بطلان کشیده شده و قربانی کردن ارزش‌ها و کرامات انسانی به پای بت ها خاتمه می‌یافت. همچنین رفتارهای جاهلانه، شرک و پرستش هر چیزی غیر از معبود یکتا مطرود شده و به این وسیله انسانها می‌توانند در همه لحظات و ابعاد زندگی خود به خداوندی که قادر مطلق در همه جهان است، وصل شده و تکیه کنند.
گذر از رنج‌ها و قدم به‌سوی ارزش‌های اسلامی
مبعوث شدن پیامبر اسلام به مقام نبوت، به قدری ارزشمند بوده و نقطه عطفی جهت زندگی انسانها در سرتاسر جهان به شمار می‌رود که خداوند همواره پیامبران پیشین را مکلف به نوید دادن چنین روزی به مردم نموده است. چرا که خداوند در این رسالت دین اسلام که یک دین جهان شمول بوده را برای همه مردم دنیا به ارمغان آورده و انسانها می‌توانند با تکیه بر آن همه نیازهای مادی، معنوی و اخلاقی خود را در زندگی تامین کنند. بعثت پیامبر اسلام (ص) انسانها را به پشت سر گذاشتن ناملایمات و سختی‌های زندگی هدایت کرده تا با قرار گرفتن در مسیر ارزش‌های اسلامی و قرآنی به تکامل برسند. هرچند که نبی مکرم اسلام (ص) در راه اجرای رسالت الهی با شرایط سخت و جان فرسایی مواجه شده و حتی از نظر جسمی روحی توسط مشرکان و کافران،به شدت مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفت، ولی در نهایت توانست دین مبین اسلام را در عربستان جاری کرده و آن را به سایر نقاط جهان گسترش دهد.
ولی در این مسیر علاوه بر شناخت رسول مکرم اسلام (ص)، بررسی و توجه به فلسفه مبعث آن حضرت می‌باشد. در این میان وجه اختلاف رسالت خاتم المرسلین حضرت محمد مصطفی (ص) با سایر پیامبران چنین بوده که دین مبین اسلام کامل‌ترین و جامع‌ترین شریعت بوده و حتی مذاهب پیامبران پیشین را تکمیل می‌کند.
به این ترتیب هدف از مبعوث شدن پیامبران در طول تاریخ، رساندن انسانها به کمال و تامین نیازهای مادی و معنوی آنها است. ابعاد دیگری از فلسفه بعثت پیامبران که خداوند در قرآن کریم به طور واضح اظهار داشته شامل هدایت مردم به پرستش خدای یگانه، رسیدن به کمال، قرار گرفتن در مسیر هدایت الهی، انجام تعالیم و احکام الهی که در قالب شریعت به پیامبران عرضه شده است. خاطرنشان می‌کنیم افرادی که هنوز هم با وجود گذشت ۱۴۰۰ سال از مبعث آخرین فرستاده الهی بر روی زمین، دعوت الهی را پاسخ نداده و از احکام و فرمان‌های خداوند پیروی نمی‌کنند، بعثت پیامبر اسلام (ص) به عنوان اتمام حجت برایشان تلقی می‌شود.
دعوت به پرستش خدای یگانه و دوری از طاغوت
از جمله مقاصد مهم و اساسی مبعوث شدن پیامبران در طول تاریخ، هدایت مردم به پرستش خداوند بی‌همتا و اجتناب از ظلم، بیدادگری و هرگونه رفتارهای به دور از انسانیت و اخلاق در زندگی است. همانگونه که خداوند متعال در آیه ۳۶ سوره نحل می‌فرماید:
«وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کلِّ أُمَّهٍ رَسُولًا أَنْ اُعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَی‌اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَیهِ الضَّلَالَهُ… ؛ ما در هر امتی پیامبری برانگیختیم تا به آنها بگویند خدا را بپرستید و از پرستش غیرخدا (طاغوت) خودداری کنید، گروهی هدایت یافتند و گروه دیگر (از طریق عناد و لجاج) شایسته گمراهی و ضلالت شدند.»
اعمال مخصوص روز مبعث
۱_ انجام غسل
۲_گرفتن روزه: روز گرفتن در عید بزرگ مبعث، از جمله چهار روزی است که در طی یک سال، روزه گرفتن در آن خیرات و برکاتی برابر با روزه ۷۰ سال را برای روزه‌دار به همراه دارد.
۳_ فرستادن صلوات کثیر
۴_ رفتن به زیارت بارگاه مطهر حضرت محمد پیامبر اسلام صلی الله و حضرت امیرالمومنین علیه السلام.
۵_ ابوعلی رَیّان بْن صَلْت اَشْعَری قُمی معروف به ریان بن صلت از محدثان برجسته شیعه در قرن دوم و سوم هجری قمری. وی خراسانی یا بغدادی بود و دوران امامت امام کاظم(ع)، امام رضا(ع)، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) را درک کرد. او در کتاب مصباح چنین آورده است:
«در یکی از سال‌ها که امام نهم حضرت امام جواد علیه السلام در شهر بغداد بود، روز پانزدهم و بیست و هفتم ماه رجب را روزه گرفت. به تبعیت از ایشان همه اطرافیان آن حضرت این روزها را روزه گرفتند. همچنین امام جواد (ع) به ما توصیه کرد در این روزها ۱۲ رکعت نماز را به شکلی بخوانیم که در هر رکعت یک مرتبه حمد و یک مرتبه سوره توحید. پس از آنکه نمازها را به طور کامل خواندید، سوره های حمد، توحید و مُعَوَّذَتین چهار مرتبه، لا اِلهَ اِلا اللّهُ واللّهُ اَکْبَرُ وَسُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُلِلّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاّبِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ چهار مرتبه، اللّهُ اللّهُ رَبِّى لا اُشْرِکُ بِهِ شَیْئا چهار مرتبه و لا اُشْرِکُ بِرَبِّى اَحَدا چهار مرتبه خوانده شود.»
به نقل از ابوالقاسم حسین بن رُوح رَحَمهُاللّهُ سومین نایب از نواب اربعه امام مهدی(عج) که به مدت ۲۱ سال (۳۰۵ – ۳۲۶ق) نیابت خاصه را بر عهده داشت، آورده آمد: در روز عید مبعث رسول الله (ص) ۱۲ رکعت نماز را در شرایطی می‌خوانید که هر رکعت یک حمد و یک سوره آسان قرائت شده و پس از خواندن تشهد سلام می‌دهید. در همان حالت نشسته پس از پایان هر دو رکعت بخوانید:
«اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فى الْمُلْکِ
ستایش خاص خدایى است که فرزندى براى خود نگرفته و شریکى در فرمانروایى ندارد
وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبیراً یا عُدَّتى فى مُدَّتىیا
و یاورى از خوار شدن ندارد (چون خوارى ندارد) و به کمال بزرگى او را یاد کن اى توشه من در دوران عمرم.
صاحِبى فى شِدَّتى یا وَلیّى فى نِعْمَتى یا غِیاثى فى رَغْبَتى یا
رفیق من در سختیم اى سرپرست من در نعمتم اى فریادرس من در آنچه خواهم اى نَجاحى فى حاجَتى یا حافِظى فى غَیْبَتى یا کافِىَّ فى وَحْدَتى یا؛بر آرنده حاجتم اى نگهبان من در غیابم اى کفایت کننده‌ام در گوشه تنهایى اى
اُنْسى فى وَحْشَتى اَنْتَ السّاتِرُ عَوْرَتى فَلَکَ الْحَمْدُ واَنْتَ الْمُقیلُ
همدمم در وحشتم تویى پرده پوش عیب‌هاى من پس ستایش تو را است و تویى نادیده گیرنده
عَثْرَتى فَلَکَ الْحَمْدُ وَاَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتى فَلَکَ الْحَمْدُ صَلِّ عَلى
لغزشم پس ستایش تو را است و تویى برخیزاننده من هنگام افتادنم پس ستایش تو را است درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاسْتُرْ عَوْرَتى وَآمِنْ رَوْعَتى وَاَقِلْنى عَثْرَتى
محمد و آل محمد و بپوشان عیبم را و ایمنى بخش هراسم را و نادیده گیر لغزشم را
وَاصْفَحْ عَنْ جُرْمى وَتَجاوَزْ عَنْ سَیِّئاتى فى اَصْحابِ الْجَنَّهِ وَعْدَ
و چشم بپوش از جرمم و بگذر از گناهانم در زمره بهشتیان بدان
الصِّدْقِ الَّذى کانُوا یُوَعَدُونَ
وعده راستى که بدانها داده شده.»
پس از آنکه همه ۱۲ رکعت را به جا آوردید، بخوانید هر یک از سوره های حمد، توحید، مُعَوَّذَتَیْن، قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِرُونَ، اِنا اَنْزَلناهُ و آیه الکرسى را هفت مرتبه و بعد میگوئى لا اِلهَ اِلا اللّهُ واللّهُ اَکْبَرُ وَ سُبْحانَ اللّهِ وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاّ بِاللّهِ هفت مرتبه و بعد مىگویى هفت مرتبه اللّهُ اللّهُ رَبَّى لا اُشْرِکُ بِهِ شَیْئا و مىخوانى هر دعا که خواهى.
۶_ در کتاب اقبال و برخی از نسخه‌های کتاب مصباح ذکر شده که خواندن این دعا در روز عید مبعث بسیار مستحب است:
«یا مَنْ اَمَرَ بِالْعَفْوِ وَالتَّجاوُزِ وَ ضَمَّنَ نَفْسَهُ الْعَفْوَ وَالتَّجاوُزَ یا مَنْ
اى که دستور داده به عفو و گذشت و خود او هم عفو و گذشت (از گنهکاران را)ضمانت کرده‌اى که
عَفى وَتَجاوَزَ اُعْفُ عَنّى وَتَجاوَزْ یا کَریمُ اَللّهُمَّ وَقَدْ اَکْدَى
عفو کرده و گذشت فرمودى مرا مورد عفو و گذشت خویش قرار ده‌اى کریم خدایا جستجو
الطَّلَبُ وَاَعْیَتِ الْحیلَهُ وَالْمَذْهَبُ وَدَرَسَتِ الاْمالُ وَانْقَطَعَ الرَّجاَّءُ
به جایى نرسید و راه چاره و رفتن بسته شد و آرزوها کهنه گشت و امید بریده شد
اِلاّ مِنْکَ وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ اَللّهُمَّ اِنّى اَجِدُ سُبُلَ الْمَطالِبِ اِلَیْکَ
جز از تو که یکتایى و شریکى ندارى خدایا من به خوبى مىیابم که راه‌هاى جستجو به سوى تو
مُشْرَعَهً وَ مناهِلَ الرَّجاَّءِ لَدَیْکَ مُتْرَعَهً و اَبْوابَ الدُّعاَّءِ لِمَنْ دَعاکَ
گشوده است و آبشخورهاى امید در نزد تو پر از آب است و درهاى دعاء براى کسى که تو را بخواند
مُفتَّحَهً وَالاِْسْتِعانَهَ لِمَنِ اسْتَعانَ بِکَ مُباحَهً وَاَعْلَمُ اَنَّکَ لِداعیکَ
باز است و یاریت براى آن کس که از تو یارى خواهد آماده و مباح است و به خوبى مىدانم که تو آماده
بِمَوْضِعِ اِجابَهٍ وَللصّارِخِ اِلَیْکَ بِمَرْصَدِ اِغاثَهٍ وَاَنَّ فِى اللَّهْفِ اِلى
اجابت دعاى خوانندگانت هستى و مهیاى فریادرسى فریادخواهان از درگاهت مى‌باشى و این را هم ىدانم که در پناهنده
جُودِکَ وَالضِّمانِ بِعِدَتِکَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْباخِلینَ وَ مَنْدُوحَهً عَمّا
شدن به جود تو و اعتماد به وعده تو عوض کاملى از منع بخیلان و بىنیازى وسیعى است از آنچه
فى اَیْدِى الْمُسْتَاْثِرینَ وَاَنَّکَ لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِکَ اِلاّ اَنْ تَحْجُبَهُمُ
در دست توانگران و ثروتمندان است و مىدانم که تو از خلق خویش در حجاب نشوى مگر آنکه اعمال ایشان
الاْعْمالُ دُونَکَ وَقَدْ عَلِمْتُ اَنَّ اَفْضَلَ زادِ الرّاحِلِ اِلَیْکَ عَزْمُ اِرادَهٍ
میان تو و ایشان حجاب قرا دهد و این را هم دانسته‌ام که بهترین توشه کسى که به سوى تو کوچ کند یک تصمیم جدى
یَخْتارُکَ بِها وَ قَدْ ناجاکَ بِعَزْمِ الاِرادَهِ قَلْبى وَاَسْئَلُکَ بِکُلِّ دَعْوَهٍ
و نیرومندى است که تو را بدان اختیار کند و با یک چنین تصمیمى دل من با تو براز و نیاز پرداخته از تو خواهم به حق هر دعائى
دَعاکَ بِها راجٍ بَلَّغْتَهُ اَمَلَهُ اَوْصارِخٌ اِلَیْکَ اَغَثْتَ صَرْخَتَهُ اَوْ مَلْهُوفٌ
که تو را دعا کرده بدان شخص امیدوارى که به آرزویش رسانده‌اى یا فریادخواهى که به درگاه تو فریادخواهى کرده و به دادش رسیده
مَکْرُوبٌ فَرَّجْتَ کَرْبَهُ اَوْ مُذْنِبٌ خاطِئٌ غَفَرْتَ لَهُ اَوْ مُعافىً اَتْمَمْتَ
یا دلسوخته گرفتارى که تو گرفتاریش را بر طرف کرده یا گنهکار خطاپیشه‌اى که تو او را آمرزیده‌اى یا تندرستى که نعمتت
نِعْمَتَکَ عَلَیْهِ اَوْ فَقیرٌ اَهْدَیْتَ غِناکَ اِلَیْهِ وَلِتِلْکَ الَّدعْوَهِ عَلَیْکَ حَقُّ
را بر او تمام کرده‌اى یا ندارى که از توانگرى خود به او داده‌اى و چنین دعایى به درگاهت حقى پیدا کرده
وَ عِنْدَکَ مَنْزِلَهٌ اِلاّ صَلَّیْتَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَضَیْتَ حَوائِجى
و در پیش تو منزلت و مقامى یافته که درود فرستى بر محمد و آل محمد و برآورى حاجاتم را
حَوائِجَ الدُّنْیا وَالاْخِرَهِ وَ هذا رَجَبٌ الْمُرَجَّبُ الْمُکَرَّمُ الَّذى اَکْرَمْتَنا
حاجات دنیا و آخرت و این ماه رجب المرجب و ماه گرامى است آن ماهى که
بِهِ اَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ اَکْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَیْنِ الاُْمَمِ یا ذَاالْجُودِ وَالْکَرَمِ
نخستین ماه محترم است و ما را بدان گرامى داشته‌اى از میان سایر امت‌ها اى صاحب جود و کرم
فَنَسْئَلُکَ بِهِ وَبِاسْمِکَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْجَلِّ الاْکْرَمِ الَّذى
پس به حق این ماه از تو خواهم و به حق نام اعظم تو ، آن نام برتر و گرامى‌ترى که آن را
خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فى ظِلِّکَ فَلا یَخْرُجُ مِنْکَ اِلى غَیْرِکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى
آفریدى پس در زیر سایه رحمتت مستقر گردید و از تو به دیگرى نرسد که درود فرستى بر
مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَیْتِهِ الطّاهِرینَ وَتَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلینَ فیهِ بِطاعَتِکَ
محمد و خاندان پاکش و قرار دهى ما را از کسانى که در این ماه به طاعتت عمل کنیم
وَالاْمِلینَ فیهِ بِشَفاعَتِکَ اَللّهُمَّ وَاهْدِنا اِلى سَواَّءِ السِّبیلِ وَاجْعَلْ
و آنان که در این ماه آرزوى شفاعت را دارند خدایا ما را به راه راست هدایت فرما و جایگاه ما را
مَقیلَنا عِنْدَکَ خَیْرَ مَقیلٍ فى ظِلٍّ ظَلیلٍ فَاِنَّکَ حَسْبُنا وَ نِعْمَ الوَکیلُ
در پیش خود بهترین جایگاه در زیر سایه همیشگیت قرار ده که به راستى تو ما را بسى و نیکو وکیلى هستى
وَالسَّلامُ عَلى عِبادِهِ المُصْطَفَیْنَ وَ صَلَواتُهُ عَلَیْهِمْ اَجْمَعینَ اَللّهُمَّ
و سلام بر بندگان برگزیده‌اش و درودهاى او بر ایشان همگى و نیز خدایا
وَ بارِکَ لَنا فى یَوْمِنا هَذَا الَّذى فَضَّلْتَهُ وَ بِکَرامَتِکَ جَلَّلْتَهُ وَ بِالْمَنْزِلِ
مبارک گردان براى ما در این روزى که آن را برترى دادى و به کرامت خویش آن را بزرگ کردى و به جایگاه
[الْعَظیمِ] الاْعْلى اَنْزَلْتَهُ صَلِّ عَلى مَنْ فیهِ اِلى عِبادِکَ اَرْسَلْتَهُ
بزرگ والاترى آن را جاى دادى درود فرست بر آن کس که او را در این ماه به سوى بندگانت فرستادى
وَبِالْمَحَلِّ الْکَریمِ اَحْلَلْتَهُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ صَلوهً داَّئِمَهً تَکُونُ لَکَ
و او را به مقام بزرگى درآوردى خدایا درود فرست بر او درودى همیشگى که براى تو
شُکْراً وَلَنا ذُخراً وَاجْعَلْ لَنا مِنْ اَمْرِنا یُسراً وَاخْتِمْ لَنا بِالسَّعادَهِ اِلى
سپاسگزارى باشد و براى ما ذخیره‌اى و قرار ده براى ما در کارمان آسانى و تا پایان عمرمان با خوشبختى ما را
مُنْتَهى آجالِنا وَقَدْ قَبِلْتَ الْیَسیرَ مِنْ اَعْمالِنا وَبَلَّغْتَنا بِرَحْمَتِکَ اَفْضَلَ
مقرون دار و تو اى خدا براستى چنانى که اعمال اندک ما را پذیرفتى و به رحمت خویش به بهترین
آمالِنا اِنَّکَ عَلى کُلِّشَى ءٍ قَدیرٌ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَسَلَّمَ
آرزوهایمان رساندى همانا تو بر هر چیز توانایى و درود و تحیت خدا بر محمد و آلش باد.»
