روز جشن میانه بهار، جشن بهاربد، روز شیراز
وبسایت "فردای تازه" همان "تاروت رنگی" سابق می باشد.
جشن میانه بهار، جشن بهاربد، روز شیراز
جشن میانه بهار، جشن بهاربد و روز شیراز از مراسمات باستانی و سنتی کشور ایران است که در حال حاضر در میان مردم از یاد رفته و کمتر کسی از این آیین‌ها آگاهی و اطلاع دارد، ولی پانزدهم اردیبهشت ماه از جمله روزهای ویژه و دلپذیر می‌باشد. لذا بی مناسبت ندیدیم که نسبت به آیین پانزدهم اردیبهشت مطالبی را عرض کرده و مخاطبین را از این مراسم مطلع کنیم. هرچند که هر کدام از این مطالب آگاهی مردم را نسبت به پیشینیان و ایران باستان افزایش می‌دهد.
در روز پانزدهم اردیبهشت ماه در ایران باستان، جشن و مراسمی برپا می‌شد که تاریخچه آن به زمان زرتشت پیامبر منتهی می‌شود. این مراسم به جشن میانه بهار یا جشن بهارباد نامیده می‌شد که در حال حاضر از یادها رفته است.
همچنین پانزدهم اردیبهشت به روز شیراز نیز شهرت دارد. شیراز شهر زیبا و مهمی در ایران می‌باشد که در ایام بهار عطر و بوی بهار نارنج در کوچه و خیابان پخش شده و همگان را مدهوش و شیفته می‌کند. به طوری که طبیعت گرم و دلنواز این دیار در فصل بهار جذابیت بی مثالی داشته و مسرت و شعف زیادی را در انسان می‌افکند.
جشن بهاربد
در ایران قدیم تقویم به شکل فعلی وجود نداشته و از یک برنامه مدون روزشمار به اسم گاهنبار بهره می‌بردند. در حقیقت گاهنبار به عنوان قدیمی‌ترین تقویم ایرانی در دوران باستان بوده است. در برنامه مذکور یک سال در ازای دوازده ماه به هشت قسمت تقسیم بندی می‌شد که مشتمل بر چهار فصل و ۴ نیم فصل بوده است.
هنگامی که ۸ قسمت در گاهنبار به پایان می‌رسید، همزمان با آغاز تابستان شروع سال نو را اعلام کرده و در آن مراسمی را برپا می‌کردند. حتی در محاورات و گفتگوهایی که میان افراد کهنسال همچون پدربزرگ و مادربزرگ صورت می‌گیرد، آشکار است که در ازای بیان لفظ ماه‌ها در طی سال، به شکل بیستم بهار یا ۵ روز مانده به تابستان سخن می گویند.
بدانید که هر کدام از این برهه‌های زمانی به روز خاصی معروف بوده و مراسمی برپا می‌شد. در این میان جشنی که در روز ۱۵ اردیبهشت ماه اجرا می‌شد، به جشن بهاربد یا جشن میانه بهار شهرت دارد.
جشن میانه بهار و روز شیراز، قدمت تاریخی جشن میانه بهار
با استناد به مطالبی که از گذشتگان بر جای مانده در روز ۱۵ اردیبهشت ماه فرستاده خدا و هومن بر پیامبر زرتشت حضور یافته و او را به محل تجمع همپرسگی امشاسپندان در کناره رود داییتی برد.
به این ترتیب اهورا مزدا مسئولیت و پیامبری خود را که دعوت مردم به دینداری خدای بزرگ بود را اعلام نمود. لذا اهالی و ساکنان ایران چنین روزی را که مقارن با آغاز زراعت و کشاورزی بوده است را مراسمی برپا کرده و به جشن می‌پرداختند.
روز شیراز، شهر فرهنگ و ادب
نه هر شهری چنان شیراز باشد که باغش پر ز سرو ناز باشد بهارش گل نشان و لاله پرور هوای آن دل انگیز و معطر
با توجه به اینکه شهر شیراز محملی جهت پرداختن به شعر و هنر در ایران بوده، لذا سرایندگان و ناطقان بی مثالی را به جهان عرضه داشته است که از آن میان می‌توان به سعدی نامور و حافظ شیرازی اشاره کرد.
همچنین این شهر چشمه فرهنگ، مدنیت و فرهیختگی بوده که جلال و عظمت بسیاری را برای ایران باستان داشته است. وجود این افراد برجسته و فراگیر بودن هنر و فرهنگ در این شهر موجب شده تا شهر شیراز را به عنوان نمادی از تمدن، ادب و فضیلت در سراسر کشور بشناسند.
یکی از پژوهشگران مشهور آمریکایی به نام «جاکسون» در کتابی که با عنوان «ایران در گذشته و حال» تالیف نموده، در خصوص شهر شیراز چنین درج کرده است:
«زادگاه شاعران است و باغ ها و گلگشت ها و بستانهایش از شرابش نیز معروفترند»
علاوه بر این شهر شیراز به واسطه هنرمندان مشهور و برجسته ادبی و تاریخی به عنوان یک شهر پرنشاط و پر اهمیت برای همه دلبستگان و علاقمندان به فرهنگ و ادب ایران عزیز به شمار می‌رود. هرچند که این مقام شایسته و بی‌نظیر بر همگان مبرهن است.
با توجه به این موضوعات شورای شهر شیراز تصمیم گرفت که روزی را به نام این شهر تصویب نموده و جهت درج در وقایع تاریخی رسمی کشور ایران، این موضوع را به مجلس شورای اسلامی پیشنهاد نمود.
پس از آنکه مجلس نیز این پیشنهاد را به تصویب رساند، روز پانزدهم اردیبهشت ماه به عنوان روز شیراز نامگذاری گردید. طبیعت زیبا و حیرت انگیزی که شهر شیراز در فصل بهار دارا بوده، گلستان‌ها و گلزارهای زیادی در این دیار آن را به یک محل چشم نواز تبدیل می‌کند.
این امر مقارن با جشن میانه بهار بوده که در روز پانزدهم اردیبهشت ماه می‌باشد. به طوری که همه ساله مراسمات زیبا و باشکوهی در شهر شیراز در این روز برپا می‌شود.
هدیه به مناسبت جشن میانه بهار و روز شیراز
با توجه به اینکه در فرهنگ و سنت ایرانی مرسوم است که به شکل‌های مختلف و در هر مناسبتی کادو و هدایایی را به عزیزان خود تقدیم کنند و این موضوع در دین مبین اسلام نیز به صراحت بیان شده و مسلمانان را به دادن هدایا و ابراز محبت نسبت به یکدیگر سفارش کرده‌اند، جشن میانه بهار و روز شیراز نیز بهانه‌ای است تا در این روز ارزشمند در عین یک جشن زیبا و باشکوه باستانی، به شکل‌های مختلف نسبت به هم ابراز محبت کرده و با دادن هدایایی هرچند کوچک مهرورزی و شفقت را نسبت به یکدیگر زنده کنند. علاوه بر این دادن هدیه در چنین روزی، موجب می‌شود تا تاریخ و هنر دیرینه کشور ایران به نوعی احیا شود.
